Wydanie specjalne! Sztuka Sixxa: Co by było gdyby...?

Nikki podczas pobytu w Hellhouse z Gunsami przeprowadził wiele dogłębnych konwersacji z Samborą. Zostały one inspiracją dla jego iście wyimaginowanego dzieła, które nie pokrywało się w żaden sposób z rzeczywistością. A oto co z tego wyszło.

Zbierzność imion, ksywek i nazwisk przypadkowa.

Randka w ciemno. Na podeście stoją Slash, Lee i Steven. Przed nimi stoi Sambora. Jestem prowadzącym.

WERSJA I

Ja: Którego kandydata wybierasz?

Angie: Steven!

Ja: Przykro mi panie Slash i panie Lee. Nie jesteście dość przystojni. Panie Adler, zapraszam na dwumiesięczną wycieczkę z Angie.

Slash: Nie! Popcorn, wyrzucam cię z zespołu. Ukradłeś mi miłość mojego życia!

Nagle drzwi się otwierają. Wchodzi mężczyzna z makaronem na głowie.

Duff: Ona jest moja!

Wyciąga karabin.

Popcorn: On strzela!

I strzela. Bierze Angie. Ładuje na harleya, jadą w stronę zachodzącego słońca. Wszyscy leżą na ziemi i krwawią.

Popcorn: Slash, zawsze cię kochałem

Slash: Wal się teraz!

Lee: Chłopaki...

Lee umiera. Wchodzę ja z Hendrixem.

Ja: Bierzemy ich, ożywimy ich jak ja ożywiłem ciebie!

Hendrix: YES MY MASTER!

Ja: Ej, Dżimi.

Hendrix: Yes Master?

Ja: Zaśpiewaj Foxy Lady.

Hendrix: Uh-you know you a cute little heart breaker, ha.

Ja umieram.

Hendrix: Miszczu, co się stanęło?

Ja: To dobry moment by odejść, mój synu.

Wyciągam marsa i wpierdalam. Hendrix płacze.

Ja: W lodówce mrozi się Sid. Ulepiłem go z prochów. Odmroź go.

Hendrix: Yes, master.

Ja: Żartowałem z tym umieraniem.

Hendrix: No, spoko. Bierzemy ich?

Ja: Tak.

Hendrix: Musimy dorwać tą, która jest temu winna.

Ja: Po to was stworzyłem. Darthu Dżimi. Twoim pierwszym celem będzie Madonna i cała komercyjna muzyka. Dostaniesz ode mnie miecz świetlny i mikrofon. Ruszaj w świat i zabij ich.

Hendrix: Yes, master

Podchodzę do ciała Lee i płaczę.

Hendrix: Dorwę tą ******.

Wsiada na motor i jedzie za Duffem i Angie.

Tymczasem gdzie indziej...

Duff: Mam jeszcze jedną sprawę do załatwienia.

Angie: Jaką?

Duff: Zobaczysz.

Przyjeżdżają do domu nad jeziorem. Całują się.

Duff: Nie teraz. Muszę coś załatwić

Angie: Co?

Duff otwiera szafę w domu, pojawia się cały arsenał.

Duff: Zostań tu i czekaj na mnie. Na dole masz schron.

Angie: Dobrze. Kocham cię.

Duff: Ja ciebie też.

Angie zostaje w domu, a Duff jedzie "coś załatwić". Duff przyjeżdża do Polski. Bierze Desert Eagle i wbija do domu jednego pedała

 (dla niedoinformowanych jest to pedał, który dał Angie prochy).

Pedał: Ale o co chodzi!?

Duff: Za Agatę szmato!

Słychać piętnaście strzałów z pistoletu. Duff wraca do domu. Zastaje Hendrixa z mieczem i go zabija, bo Dżimi nie ma mocy i nie umie odbijać strzałów. Tymczasem ja ożywiłem Sida, Slasha, Lee i Stevena.

Ja: Chłopaki, wiecie dlaczego was tu zebrałem?

Oni: Żeby zabić Angie?

Ja: Też, ale głównym celem naszej misji jest stworzenie miasta.

Popcorn: Ale ja kocham Agatę!

Adler płacze.

Slash: Nie maż się, cipo!

Ja: Slash, uspokój się!

Slash: Przez tego dupka przegrałem randkę w ciemno.

Ja: Slash, ja cię kocham.

Slash: Tak?

Ja: Pewno.

Slash: :)

Lee: Gdzie jest Dżimi?!

Steven: Poszedł zabić Angie.

Lee: Nie odbiera telefonu.

Slash: Może nie potrafi, przecież jak umarł to nie było jeszcze telefonów tylu.

Lee: To jest myśl.

Nagle ziemia się trzęsie. Z lodówki wychodzi Sid!

Wszyscy: Miszczu!

Sid: Brrrrr.

Szczęka zębami.

Sid: Musimy ożywić Elvisa!

Wszyscy: TAAAAK!!!

Otwieram hangar, stojący obok naszego domu. Wszyscy wchodzą do samolotu i lecą szukać Angie.

Tymczasem w domu Duffa. Albo pomińmy...

Duff: Musimy uciekać.

Angie: Ale gdzie?!

Duff: Wkrótce nas znajdą.

Angie: :C

Nagle słyszą samolot.

Duff: O nie! To oni! Zestrzelę ich bazuką!

I zestrzelił. I żyli długo i szczęśliwie.

- Wróć! - krzyknęła Sambora, wytrącając mnie z równowagi. A tak dobrze mi szło!

- Co? - Spojrzałem na nią, stojąc na stole. – Kobieto! Ja tu ci swoje dzieło przedstawiam! A ty mi przerywasz!

- Ale ja się wtedy się zaćpam z rozpaczy po Slashu, Stevenie i Tommym. No, ewentualnie po tobie.

- Ale będziesz z Duffem.

- Te twoje wymysły… A nasze miasto?

- Nie ma, bo rozjebał mnie bazuką.

- Możemy zginąć po stworzeniu.

- Trzeba było wybrać Slasha. Ale nie martw się. Wziąłem taką opcję pod uwagę.

I zacząłem czytać dalej.

WERSJA II

Ja: Którego kandydata wybierasz?

Angie: Biorę Slasha.

Lee: NIE :C

Popcorn: Nie :C

Lee: To zły człowiek! Zabija dzieci!

Slash: Oj tam.

Angie: Dzięki mnie się zmieni.

Slash: Ale ja lubię!

Wchodzi Duff.

Duff: Ona jest moja, kudłaty skurwielu!

Slash: Spierdalaj.

Slash strzela do Duffa z karabinu.

Duff pada.

Angie: NIE!!!

Slash: Zamknij się! Teraz jesteś moja, będę ci robił dzieci, a potem usuwał!

Angie: Tomuś, kochanie ratuj!

Lee: Wolałaś tego psychopatę, to teraz  do widzenia!

Slash: Oj tam, żartowałem.

Angie: Uff.

Slash: Chodźmy.

I poszli. Gdy są sto metrów od miejsca, z którego wyjechali, Slash wyciąga czerwony przycisk. I nagle całe miejsce randki wybuchło.

Tymczasem w zgliszczach słychać jęki. Z gruzów wyczołguje się Duff. Nie ma pół twarzy. Przychodzę ja z Hendrixem.

Ja: Bierzemy go!

H: Yes, Master.

W naszym laboratorium robimy z niego cyborga.

Duff: Hudson! Hudson! Zabić Hudsona!

Ja: Dżimi, wypuszczamy go?

Hendrix: Tak.

Duff: Zanim ruszę...

Hendrix: Tak?

Duff: Zaśpiewaj mi Hej Dżoł, pliska.

H: Łer ju gołin łif tat gan in jor hend.

Duff: Jak pięknie. Ruszam

I pojechał.

Tymczasem u Angie i Slasha. Angie bierze młotek i pizga Slasha w łeb. Slash budzi się przywiązany do belki nośnej w jej domu.

Slash: Ale o co chodzi?!

Angie: Ty chuju, dzieci zabijałeś!

Slash: Przepraszam :C

Angie: I myślisz, że ci wybaczę?!

Slash: Tak.

Angie: Zajebię cię jak psa!

Slash wyciąga zza pazuchy gitarę i gra.

Angie: *-*

Tu następuje krótki erotyczny przerywnik, nic nie wnoszący do dalszej fabuły.

Angie: Fajnie było, ale nie jesteś w moim typie, sorry.

Slash: Ale jak to?

Angie: Tak to.

Slash: :C

Angie wyciąga pistolet i zabija Slasha.

Angie: W imię zasad, skurwysynu!

Tymczasem wchodzi Duff.

Angie: Duff?!

Duff: Angie?!

Angie: Nie.

Duff: A już myślałem. To sorry.

Angie: Spoko.

Duff: Do widzenia.

Angie: Do widzenia.

Nagle przed domem zbierają się wszyscy członkowie losangelesowych zespołów.

Prócz niektórych pedałów, ale pomińmy.

Angie: A wy co?!

Oni: My nic! Chcemy Woodstock odtworzyć.

Angie: Dobry pomysł. Był tu wasz cyborg chyba.

Oni: Tak?

Angie: No.

Oni: Co chciał?

Angie: Szukał mnie.

Oni: No? I co mu powiedziałaś ?

- Nikki, a gdzie jesteś ty? - spytała Sambora, patrząc na mnie uważnie.

- Ja jestem w oni - odparłem i kontynuowałem.

Angie: Że mnie nie ma.

Oni: Uwierzył?

Angie: Tak.

Oni: Ale debil.

Angie: No.

Oni: To co? Zakładamy?

Angie: Pewno. Ale Slasha nie ma.

Oni: Co mu zrobiłaś?

Angie: Zabiłam, bo mnie wkurzył.

Oni: I tak nie był tutejszy xD

Angie: No, właśnie.

Założyli Woodstock w mniej niż tydzień i żyli długo i szczęśliwie.

WERSJA III

Ja: Którego kandydata wybierasz?

Angie: Tommy, zawsze cię kochałam.

Lee: Ja ciebie też :)

Slash: CO?!

Popcorn: CO?! Jestem lepszym perkusistą!

Lee: Nie.

Slash: Ja jestem najlepszy!

Lee wyciąga granat i rzuca Slashowi i Adlerowi pod nogi.

Lee: Żryj, kamieniu!

Lee bierze Angie i ucieka. W drzwiach staje Duff.

Duff: A dokąd to?!

Lee: Do domu.

Duff: Ok. Ale daj mi Angie.

Tommy wyciąga nusz i wbija go w brzuch Duffa.

Duff: :C Nie można było się dogadać?

Duff pada na ziemię. Angie i Lee jadą na romantyczną kolację. Jedzą i jedzą.

Nagle przychodzi do nich murzyński kelner. Zaczyna śpiewać.

Kelner: Look at the sky…

Lee: Turn a hell fire red...

Kelner: Somebody's house is burnin'

Lee: Down down, down down. Jakbym nie wiedział, że Dżimi nie żyje to bym myślał, że to ty.

Kelner: Bo to ja.

Angie: Łoboszz.

Lee: Angie, wybacz. Musimy nagrać płytę, nie możemy być razem. Musimy wywalić tę inkarnację Snidera. I mieć normalnego wokalistę. Wybacz.

Angie: Jebłabym granatem wam pod nogi, ale za bardzo lubię Hendrixa.

Lee: Okej ...

Angie idzie wzdłuż rzeki i płacze.

Angie: Oj ja biedna! Nieszczęśliwa! :'C

Wchodzi do wody.

Angie: Pora to skończyć!

Angie idzie się utopić. Gdy już jest pod wodą i prawie nie żyje, czuje jak ktoś ją wyciąga. Robi jej sztuczne oddychanie. Angie jednak jest nieprzytomna.

Angie budzi się w jakimś domu.

Angie: Gdzie ja jestem?! Czemu mnie uratowałeś?!

Duff: Bo cię kocham!

Pomińmy.

I żyli długo i szczęśliwie.

- The end! – krzyknąłem, zeskakując na kolana prosto przed Angie. Ciągle siedziała z nogą na nogę i przyglądała mi się uważnie.

- Nikki. Masz cholernie dziwne poczucie romantyczności.